Bangkok

Het zou een rustige vakantie moeten worden een 6 daagse groeps-rondreis met daar aan vastgeplakt een weekje strand in Jomtiem, nabij Pataya.
Door toedoen van een aantal reizigers binnen de groep, namen zal ik niet noemen, is van een rustige vakantie totaal geen sprake geweest.

Omdat Cathay Pacific niet rechtstreeks vliegt op Bangkok was er dus een overstap in Hongkong, dit kostte de nodige uren maar ik kan nu wel zeggen dat ik even in China ben geweest.
Moe van de lange reis werd onze groep opgewacht door een zekere (A)nita.
Vanaf het moment dat we in de bus zaten, op weg naar het hotel in Bangkok, is haar mond niet dicht geweest.
Dit belooft wat voor het vervolg van de rondreis.
Aangekomen in het hotel werd in plaats van bijkomen van de reis, door onze (A)nita besloten dat er gevaren moest worden over de beroemde Chao Phraya rivier die dwars door Bangkok loopt.
De Menam Chao Phraya is de grootste en belangrijkste rivier in Thailand.
De Nederlandse naam Menam is ontstaan in de tijd dat de VOC een handelspost had in Thailand.
Het Thaise woord voor rivier is Mae nam wat moeder water betekent.
De mensen in de VOC-handelspost dachten echter dat Mae nam de naam van de rivier was.
De rivier begint bij de samenvloeiing van de Ping en de Nan bij de plaats Nakhon Sawan in de provincie Nakhon Sawan.
De Chao Phraya loopt van noord naar zuid voor 370 kilometer van Centraal-Thailand naar Bangkok en de Golf van Thailand.
Andere belangrijke steden langs de rivier zijn Uthai Thani, Chainat, Singburi, Ang Thong en Ayutthaya.
De rivier wordt ook wel de rivier der koningen genoemd.
Na dit, zo zal later blijken niet het laatste, boottochtje werden we gedirigeerd naar een markt met tientallen kraampjes waar zo beetje alles wat ooit heeft bewogen smakelijk werd aangeboden.
Mijn eetlust werd niet echt opgewekt, dorst had ik wel.

Bangkok begon als klein handelscentrum en als haven voor Ayutthaya, dat de hoofdstad was tot het in 1767 door Birma ingenomen en verwoest werd.
Bij Thonburi, aan de overkant van de rivier bij Bangkok, werd een tijdelijke hoofdstad gevestigd.
In 1782 liet Koning Rama I bij de rivier een paleis bouwen op het eiland Rattanakosin.
Hij maakte Bangkok tot hoofdstad, en veranderde de naam in Krung Thep.
De volledige ceremoniële naam van Krung Thep is: Krung Thep Mahanakhon Amon Rattanakosin Mahinthara Ayuthaya Mahadilok Phop Noppharat Ratchathani Burirom Udomratchaniwet Mahasathan Amon Piman Awatan Sathit Sakkathattiya Witsanukam Prasit, wat zoiets betekent als:
De stad van engelen, de grote stad, de woonplaats van de Smaragdgroene Boeddha, de ondoordringbare stad van de god Indra, de grote hoofdstad van de wereld die met negen kostbare edelstenen is begiftigd, de gelukkige stad, rijk aan een enorm Koninklijk Paleis dat de hemelse woonplaats gelijkt waar de gereïncarneerde god regeert, een stad die door Indra is gegeven en die door Vishnukarn is gebouwd.
Krung Thep heeft het wereldrecord voor de langste plaatsnaam.

Enkele trekpleisters van Bangkok zijn:
Het Koninklijk Paleis is een groot complex van ongeveer 218.400 km2 en is omgeven door muren met totale lengte van 1900 meter, en gebouwd in 1782.
Binnen de muren vindt u regeringsgebouwen, de Koninklijke Kapel van de Emerald Boeddha en Koninklijke residenties.
Toen Siam het recht en orde herstelde, na de val van Ayutthaya, leefde de monarchie in Thonburi, op de westoever van de Chao Phraya rivier.
Rama I verhuisde het centrum van de administratie ook naar deze kant van de rivier.
Er werden op deze plaats kloosters en andere publieke gebouwen peplaatst.
Ook werd er een paleis gebouwd, die niet alleen diende als zijn residentie maar ook plaats maakte voor regeringsgebouwen.
Het paleis kreeg in die tijd haar naam, Grand Palace oftewel het Koninklijk Paleis.
Het gehele complex is zeker de moeite waard om een bezoek aan te brengen.
Van snelle Thaise jongens die zeggen dat het Grand Palace gesloten is en ze je wel naar iets anders brengen moet je je niks aantrekken.
Wat je wel aan moet trekken is een lange broek.
Het is namelijk niet toegestaan het complex te bezoeken met ontblote benen.

De Baiyoke Tower II is het hoogste hotel ter wereld is 328 meter hoog en heeft 85 verdiepingen.
Het gebouw bestaat uit 673 hotelkamers en heeft een publiek observatiedek op de 77ste verdieping.
Op de 84ste verdieping bevindt zich Thailand's enige, in de openlucht, ronddraaiend luchtdek.

Dag 4 breekt aan en na een vroeg ontbijt vertrekken we naar de exotische drijvende markt van Damnoen Saduak.
Bij aankomst ruilen we onze bus voor smalle boten, waarmee we door de klongs varen.
We passeren huizen op palen, vrouwen aan de was, zoals het hoort, overvolle bootjes met koopwaar van vers fruit, tropische groenten en oneinig veel souvenirrommel.
Na deze kleurrijke ontmoeting rijden we verder naar Kanchanaburi, bekend om zijn historische verleden uit WOII.
De stad heeft ongeveer 52.000 inwoners en ligt aan de samenvloeiing van de Kwae Yai en de Kwae Noi rivieren die tezamen de Mae Klong rivier vormen.
Over de Kwae Yai rivier ligt in de stad de Brug over de rivier de Kwai.
Bij het aanleggen van deze brug tijdens de Tweede Wereldoorlog als onderdeel van de spoorverbinding tussen Birma en Thailand door de Japanners kwamen veel dwangarbeiders om het leven, waaronder ook Nederlanders.

Een klein stukje van de spoorlijn

Kanchanaburi War Cemetery, halverwege de binnenstad van Kanchanaburi en de beroemde brug is de laatste rustplaats voor bijna 7000 geallieerde, waaronder vele Nederlanders, oorlogsgevangenen.
De graven worden perfect bijgehouden door een toegewijde groep hoveniers onder toezicht van de Commonwealth War Graves Commission in Londen.

De Hellfire Pass is een onderdeel van de dodenspoorlijn en ligt 20 km ten noorden van Namtok en aangelegd met de hand door krijgsgevangen.
De pas is uit de rotsen uitgehakken en meet 10 meter breed, 18 meter diep en bijna 100 meter lang.
Ongelooflijk als je door de pas loopt dat dit met hand, hamer en beitel is aangelegd.
Het bijbehorende museum gaat uiteraard geheel over de Hellfire Pass en de omstandigheden van de aanleg, maar vertelt ook over de spoorlijn als geheel, alsmede achtergrondinformatie over de oorlog.
Het museum is in 1994 aangelegd door een aantal oud-kampbewoners van Australische afkomst.

Op dag 6 vertrekken we van Kanchanaburi naar Ayutthaya.
De stad Ayutthaya, gesticht rond 1350 als hoofdstad van het Koninkrijk Ayutthaya door de Siamese Koning U Thong, werd over een periode van ca. 400 jaar door 33 koningen gebouwd.
Ayutthaya is in 1991 door UNESCO tot werelderfgoed verklaard.
In 1767 maakte de Birmezen een einde aan de gouden tijden van Ayutthaya.
Na een lange oorlog met de Birmanen en een tijd vol tegenslagen moest de stad buigen voor de legers uit Birma. Deze namen direct de stad in en sloegen aan het plunderen.
Kort daarop hergroepeerden de Siamese legers zich en sloegen terug.
De Birmaanse legers werden verdreven, echter het kwaad was al geschied.
Het eens zo machtige Ayutthaya was compleet verwoest.
Al het goud was gestolen, beelden onthoofd of vernield, kunstwerken gestolen of vernield en tijdens hun vlucht staken de Birmanen de stad in brand.
Thailand besloot hun hoofdstad te verplaatsen en het boek ging dicht voor Ayutthaya.

Na deze kleine samenvatting van de korte rondreis door een klein stukje Thailand en natuurlijk zal ik wat vergeten zijn of heb ik het verdrongen, werd het tijd om te gaan rusten.
Dag 7 staat in het teken van het strand van Jomtien hier heb ik op gewacht.
Jomtien ligt ten zuiden van Pattaya en is vooral bekend door het lange strand, dat langer is dan dat van Pattaya.
Zoals al eerder is geschreven is van uitrusten niet echt veel van gekomen, de 5 z (zon, zee, zand, zitten en zuipen) welk ik hoog in het vaandel heb is er niet helemaal uit gekomen.
De groep vond het nodig om tegaan parasailen, een spookhuis te bezoeken, zwemmen met dolfijnen, shoppen, op een stuk plastic achter een boot hangen, te snorkelen naar een onbewoond eiland, sprinkhanen eten of was het mc Donald en nog meer van die ongein.
En omdat ik natuurlijk geen spelbreker wil zijn heb ik maar mee gedaan.

Het zit er weer op, dag 14 vertrek van Jomtien naar het nieuwe vliegveld van Bangkok.
Suvarnabhumi is de nieuwe luchthaven van Bangkok, na vele vertragingen geopend op 28 september 2006.
De nieuwe luchthaven ligt in het Bang Phli district van de provincie Samut Prakan, ongeveer 30 kilometer ten oosten van Bangkok.
Tot ieders grote verrassing kwam (A)nita ons uitzwaaien.