Rome

KLM vliegt op Rome Fiumicino Airport, een vlucht van ongeveer 2 uur.
Vanaf het vliegveld kan je met de trein, de Leonardo Express, naar Roma Termini, het centraal station voor €8,80.
Via dit treinstation kan je verder reizen met de metro, lijn A en B, of met diverse busdiensten.
De automaten, op de metro-stations, waar je je kaartjes moet kopen werken niet, verstandig is om een dagkaart te kopen in een Tabacchi, voor € 0,77 heb je een enkele reis en voor € 3,10 een dagkaart.

Neem een goede kaart van Rome mee, want de weg vragen aan die Romeinen heeft niet veel zin, ze praten nauwelijks iets anders dan italiaans en ze sturen je meestal de verkeerde kant op.

Schrijf van tevoren die bezienswaardigheden op die je perse wilt zien in Rome, het is namelijk onmogelijk om alles in een paar dagen te bekijken.
Zo zal ik ook nog wel een paar keer terug moeten naar Rome.

Scalinata della Trinità dei Monti (Spaanse Trappen)
Het zijn in totaal drie trappen die omhoog leiden van de Piazza di Spagna naar de kerk de Trinità dei Monti.
De Trinità dei Monti is gebouwd in de zestiende eeuw.
De voorgevel is ontworpen door de Spaanse architect Carlo Maderna.
Koning Karel VIII van Frankrijk gaf al in 1495 opdracht tot de bouw van de kerk.
De driedelige trap heet officieel Scalinata della Trinità dei Monti en bestaat uit 168 treden.
De Spaanse trappen werden aangelegd tussen 1723 en 1726 door Francesco de Sanctis in opdracht van de franse regering.
De Spaanse trappen zouden dus eigenlijk de franse trappen moeten heten.
De Spaanse trap daalt af naar de Piazza di Spagna.
In het midden van de Piazza di Spagna staat een fontein, de Fontana della Barcaccia.

Ponte Sant' Angelo (Engelenbrug)
De Engelenbrug is één van de mooiste bruggen van Rome.
In het Italiaans wordt de Engelenbrug Ponte Sant' Angelo en vroeger Pons Aelius, naar Publius Aelius Hadrianus, beter bekend als keizer Hadrianus, of Pons Hadrianus genoemd.
De Engelenbrug gaat over de rivier de Tiber naar het Mausoleum van keizer Hadrianus, de Engelenburcht; in het Italiaans Castel Sant' Angelo genoemd.
Keizer Hadrianus liet zijn onderdanen de brug bouwen in 136 na Christus.
De drie centrale pilaren van de bogen die de Engelenbrug ondersteunen zijn nog origineel.
De entree van de brug is omgeven door standbeelden van Petrus, gemaakt door Lorenzetto in 1530 na Christus en Paulus, gemaakt door Paolo Taccone in 1463 na Christus.

St.-Pietersplein

S. Pietro en St.-Pietersplein
De Sint Pieter is een van de beroemdste kerken in de wereld.
Ook is de kerk zeer belangrijk voor de Rooms-katholieke kerk, onder meer als vooraanstaand bedevaartsoord.
Hij staat in Vaticaanstad, in Rome, en er wordt beweerd dat de kerk boven het graf van de apostel Petrus is gebouwd.
Deze plek was, voordat de basiliek gebouwd was, gemarkeerd door een kleine kerk of kapel.
Constantijn de Grote was in 324 de eerste persoon die opdracht gaf tot de bouw van een basiliek.
Onder paus Nicolaas V (1447 - 1455) werden plannen gemaakt voor de nieuwbouw van de kerk.
Dit was ook nodig, omdat de eerste basiliek al tamelijk in verval was geraakt.
Nadat paus Nicolaas V stierf, heeft de bouw een tijd stilgelegen.
Begin 16e eeuw gaf Iulius II opdracht tot algehele herbouw, waarvoor de architect Bramante een plan maakte.
Dit plan was om een koepelconstructie te maken op een onderbouw in de vorm van een Grieks kruis.
In 1506 is men echt met de herbouw begonnen.
Toen Bramante stierf, werd de leiding overgenomen door Rafaël, daarna door Baldassare Peruzzi, Antonio da Sangallo de Jongere en uiteindelijk stond de bouw onder leiding van Michelangelo.
Aan de laatste hebben we ook de koepel te danken.
Maderno bouwde de hoofdruimte van de kerk, maar ook de zijkapellen en de voorgevel van de kerk heeft hij gebouwd in 1614.
De Sint Pieter is op 18 november 1626 ingewijd.
De kerk heeft in totaal een oppervlakte van 15.160 m2 en een lengte van 211,50 m.
De hoogte van de hoofdruimte is ruim 46 m.
De koepel in het dak van de kerk heeft een doorsnede van 42 m. en een totale hoogte van 132,50 m.
De belangrijkste kunstwerken die in de kerk staan zijn de Pietà van Michelangelo, een bronzen beeld van Petrus en de bronzen overkapping boven het pausaltaar.
Ook is er een aantal pausen begraven, in de kerk zoals Clemens XIII, Urbanus VIII, Paulus III en Innocentius VIII.
Het Sint-Pietersplein, dat voor de Sint-Pieterskerk is gebouwd, is door Bernini ontworpen.
Dit plein werd gebouwd van 1656 tot 1667.
Het plein is vooral bekend doordat de paus er zijn jaarlijkse paaszegen uitspreekt, de zegen Urbi et Orbi.
Het plein wordt omgeven door een zuilenrij, die door Bernini zelf beschreven wordt als "de moederlijke armen van de kerk".
Deze zuilenrij bestaat uit 284 Dorische zuilen en 88 pilasters, in vier rijen, die vrijwel volledig symmetrisch staan.
Samen vormen ze een ovaal met een grootste binnendiameter van ongeveer 198 meter.
Het plein is in totaal ruim 200 meter breed en ruim 250 meter lang.
In het midden van het plein staat een Egyptische obelisk van ruim 37 meter hoog.
De obelisk is in 39 na Christus in opdracht van Caligula naar zijn circusgebracht, dat later het Circus van Nero genoemd zou worden.
In 1586 is de obelisk naar de huidige plaats verplaatst.
De obelisk was vroeger namelijk een draaipunt voor wagens in races in het Circus van Nero.
Dit circus stond op de plaats waar tegenwoordig het plein gebouwd is.
Om de obelisk staan twee symmetrische fonteinen.
Het water dat uit deze fonteinen spuit is afkomstig van het meer van Bracciano.
De rechter fontein is ontworpen door Maderno; om het symmetrische effect te behouden was er later nog een tweede fontein nodig.
De eerste fontein is in 1612 geplaatst, terwijl de linkse fontein in 1675 gebouwd is.

Santa Maria Degli Angeli
Deze kerk is gebouwd in de centrale zaal van het frigidarium van de thermen van Diocletianus.
Het frigidarium was het koudwaterbad in de thermen.
Hieromheen waren de andere baden en zalen gebouwd.
Met de bouw van het oorspronkelijke thermengebouw werd begonnen in 298 na Christus onder het bewind van keizer Maximianus.
Onder keizer Diocletianus werden de thermen afgebouwd.
De thermen werden ingewijd omstreeks het jaar 305.
Het waren de grootste thermen uit de oudheid en ze boden plaats aan ongeveer 3000 man tegelijkertijd.
Het frigidarium alleen al was al 100 bij 30 meter groot.
In de loop der eeuwen was alleen deze zaal van het enorme gebouw blijven staan en gaf paus Pius IV aan Michelangelo in 1561 de opdracht om het gebouw te verbouwen tot kerk.
Michelangelo was toen al 86 jaar oud.
De gevel van het gebouw ziet er rommelig uit en voorspelt niet veel goeds, de binnenkant ziet er mooier uit.
In de rechter vleugel ligt in de vloer de Linea Clementina, een meridiaan met de tekens van de dierenriem, die paus Clemens XI heeft laten aanleggen door Francesco Bianchini in 1702.
De kerk van Michelangelo werd in 1749 ingrijpend gewijzigd door Luigi Vanvitelli.
De kartuizer monniken, die eigenaars waren van kerk en het klooster, gaven hem hiervoor de opdracht.
Hij greep grondig in en veranderde het schip van de kerk in een dwarsschip en hij verplaatste de hoofdingang.
Echt een succes is deze verbouwing niet geworden; later is er nog heel wat aan de kerk verbouwd om de verkeerde verhoudingen die waren ontstaan na de verbouwing van Vanvitelli te verbeteren.
Hoewel de kerk alleen het middelste gedeelte van het enorme thermengebouw beslaat is het gebouw nog steeds enorm.
De kerk is 28 meter hoog, 90 meter breed en 80 meter lang.

Santa Maria Maggiore
De aanleiding tot de bouw van deze basiliek (4de eeuw) is met legende omweven.
In de nacht van 4 op 5 augustus 352 droomde paus Liberius (352-366) dat de maagd Maria hem opdroeg een kerk te bouwen op de plek waar de volgende morgen sneeuw zou liggen.
Op de heuvel waar thans de basiliek staat, trof paus Liberius de volgende ochtend, hartje zomer, een dik pak sneeuw aan. Vandaar dat de kerk eerst Maria ad nives (Maria-ter-Sneeuw) genoemd werd.
In 431 stelde het Concilie van Efese vast, dat Maria 'Moeder Gods' genoemd mocht worden.
Paus Sixtus III (432-440) wilde dit feit het jaar daarop herdenken door deze Maria-kerk te vergroten en haar in het vervolg Santa Maria Maggiore te noemen.
In het schitterende interieur zijn nog vele restanten te zien van de vroegchristelijke oorsprong van het gebouw.
Op het plein voor de basiliek bevindt zich de Colonna all'Esquilino, een zuil die afkomstig is van het Forum Romanum; Paulus V (1605-1621) plaatste hierop in 1614 een bronzen Mariabeeld.

Collosseum
Vespasianus (hij regeerde van 69 tot 79 na Chr.) bouwde een reusachtige arena waar o.a. de feestdagen in konden worden gevierd.
Hij begon met bouwen rond het jaar 72 na Chr. en het werd in 79 en opnieuw in 80 ingewijd, dit werd gedaan omdat het toen door Titus in gebruik werd genomen(hij gebruikte het voor grote feesten die soms dagen duurden).
Dit amfitheater werd later het Colosseum genoemd.
Het gebouw werd zo genoemd omdat er direct naast het gebouw een enorm verguld beeld stond van Nero(hij was hier afgebeeld als zonnegod).
Dit werd, ter herinnering aan een dergelijk beeld op Rhodos, dat een van de wereldwonderen was, de 'kolossos' genoemd.
Het Romeinse jaar telde vermoedelijk zo'n 130 feestdagen; voor de herdenking van oude religieuze dagen, keizerlijke triomfen en andere hoogtepunten uit de roemrijke geschiedenis van Rome.
Ongeveer de helft van alle feesten ging samen met allerlei soorten spelen en spektakels zoals; wagenrennen, gladiatorengevechten, dierengevechten.
Bij gladiatorengevechten lieten ze misdadigers op elkaar los, dat waren gevechten op leven en dood.
Deze feesten waren vooral goed om even niet aan de armoede en honger te denken.
De keizers stimuleerden deze feesten, ze hadden dan contact met hun onderdanen (de feesten werden dan ook door de keizers aangeboden), en zo werd de afstand tussen machthebber en het volk kleiner.
Het volk mocht tot aan het eind van een wedstrijd beslissen wat er met de nog levende strijders moest gebeuren.
Het Colosseum heeft een omtrek van 527 meter, de hoogte van het Colosseum is 57 meter, het heeft 80 ingangen en plaats voor ongeveer 50.000 toeschouwers.
De vorm van het Colosseum is ovaal en het heeft steile tribunes; dit is gedaan om alle toeschouwers een goed beeld te geven van wat er in het Colosseum gebeurt.
De buitenmuur bestaat uit vier verschillende delen.
De onderste drie lagen zijn gedecoreerd met zuilen.
De onderste laag bevat Dorische zuilen en is 10,50 meter hoog, de bogen zijn 7.10 meter hoog en 4.30 meter breed.
De tweede laag heeft Ionische zuilen en is 11.85 meter hoog, de bogen zijn 6.40 hoog meter bij 4.30 meter breed.
De derde laag heeft Corinthische zuilen en is even hoog als de tweede laag.
De bogen hebben dezelfde afmetingen als de tweede laag.
Het bovenste gedeelte staat bouwtechnisch in tegenstelling met de andere drie lagen, omdat deze rechthoekige openingen heeft in plaats van bogen.
Onder de arena ligt een ingewikkeld kooien en gangen stelsel, voor de dieren en de gladiatoren.
De kooien werden ondergronds opgehesen, waarna de dieren en de gladiatoren de arena in konden.
Vanaf de kelder van het Colosseum liep er een tunnel naar de Ludus Magnus, de plaats waar gladiatoren opgeleid werden.
De gladiatoren, die werden geselecteerd onder veroordeelde criminelen, slaven en krijgsgevangenen, werden in verschillende categorieën ingedeeld.
Sommigen van hen vochten in een zware wapenuitrusting met zwaard en schild.
Anderen waren licht bewapend en hadden alleen een dolk en een armbeschermer om zich te verdedigen.
Het Colosseum is een bouwwerk dat, wanneer het uitsluitend te maken zou hebben gehad met de tijd en de elementen, waarschijnlijk een eeuwig leven zou hebben gehad.
Oudheidkundigen die het Colosseum hebben onderzocht en het aantal zitplaatsen hebben geschat, vermoeden dat de bovenste stenen rijen waarschijnlijk nog omringd waren met houten galerijen die waarschijnlijk na een serie van spelen werden weggehaald en daarna weer werden opgebouwd. In alle delen van het gebouw zijn nu ontelbare gaatjes te vinden, hier zijn drie verschillende gedachtes over als oorzaak;
1-De stenen blokken waren door zware bronzen of ijzeren ankers verbonden en deze ankers zijn door de roofzucht beschadigd of vernietigd.
2- De lege ruimtes werden gebruikt als marktterrein, dan werden de gaten door handwerklieden geboord of vergroot om de kramen en tenten op te laten steunen.
3- Het komt doordat in de14e en 15e eeuw uit de muren van het Colosseum blokken steen gehaald werden voor bouwwerken.
Tegenwoordig zijn er geen schouwspelen en andere bezigheden in het Colosseum, maar kan je het Colosseum bezichtigen. De bodem ligt open en zo kan je de kooien van de dieren zien, en het ondergrondse gangenstelsel.

Boog van Constantijn
Eigenlijk: Flavius Valerius Constantinus, zoon van Constantius I Chlorus en Helena.
Na de dood van zijn vader in 306 werd Constantijn door het leger uitgeroepen tot diens opvolger als Augustus(opperkeizer,heerser) van het westen van het Romeinse rijk.
Hij werd door de Augustus van het oosten, Galerius, niet als Augustus erkend maar als Ceasar, onderkeizer.
Daardoor bezat Constantijn aanvankelijk alleen Britannia en Gallia.
In 307 trouwde hij met Fausta, dochter van de vroegere keizer Maximianus.
Later, in 310, ontnam Constantijn Spanje van Maxentius, de broer van zijn vrouw.
En in 312 versloeg hij hem bij de Pons Milvius.
Nog voor deze slag zou Constantijn een visioen hebben gehad: hij zou het kruisteken aan de hemel hebben gezien, met als onderschift "in hoc signo vinces': met dit teken zul je overwinnen.
Ter herinnering aan deze verovering liet hij in Rome een triomfboog bouwen, de zogenaamde "Boog van Constantijn".
Het kunstwerk werd vlakbij het Colosseum geplaatst, op het huidige Piazza del Colosseo.
Vlak na de overwinning werd met de bouw begonnen.
Deze bouw heeft zo'n drie jaar geduurd.
Rond het jaar 300 was het bouwen van een dergelijk kunstwerk niet meer echt gebruikelijk.
Vandaar dat ongeveer driekwart van de versieringen op de boog van andere kunstwerken heeft gesloopt.
Hierdoor werd het voor de architecten erg moeilijk om de oude religieuze overwinningen te combineren met de recente overwinning van Constantijn op Maxentius.
Vele van de oudere grote panelen beelden de overwinningen uit van Trajanus, Hadrianus en Marcus Aurelius.

Het Forum Romanum
Het Forum Romanum vervulde een groot aantal functies.
Een forum was een van de belangrijkste plaatsen in elke Romeinse stad.
De indeling van het Forum Romanum werd bepaald door politieke, culturele en historische verhoudingen en gebeurtenissen die in verband stonden met de groeiende macht van Rome.
Het Forum Romanum is ontstaan op het kruispunt van wegen, de eerste kruiste de Tiber, de ander liep langs de oostelijke oever van de Tiber, en moest twee fundamentele menselijke behoeften bevredigen: ontmoeting en uitwisseling.
Het feit dat het Forum Romanum snel sociale, politieke en religieuze functies kreeg, kwam door de ligging.
Het Forum Romanum lag namelijk tussen de heuvels Palatinus, Capitolinus en Quirinalis.
De commercieel-economische en de politiek-religieuze functies, de twee hoofdfuncties van het Forum Romanum, waren over twee verschillende terreinen verdeeld: de markt in het zuiden en het Comitium in het noorden, direct aan de voet van het Capitool.
Het Comitium was de plaats waar de vergaderingen van de burgerij plaatsvonden.
De gebouwen op het Forum Romanum herinnerden aan belangrijke gebeurtenissen die nauw samenhingen met de stad en aan feiten die beslisten over het voortbestaan van de stad.
Het Forum Romanum telt 46 secties.
Er zijn verscheidene tempels, zoals de tempel van de Dioscuri, de Saturnustempel en de Concordiatempel.
Fora zijn er van onder andere Caesar en Augustus.
Andere belangrijke secties zijn rostra, Curia Hostilia, Lapis Niger, Tabularium en de bron van Juturna.

Het monument van Victor Emanuel II
In 1848 was Italië een soort politieke lappendeken.
In het noorden waren er allerlei hertogdommen, in het midden had je een kerkelijke staat en de familie Bourbon regeerde over een vorstendom in het zuiden.
Dat leverde een chaotische situatie, en al helemaal toen Oostenrijk Venetië bezette.
Alleen Piemont-Savoie, een koninkrijk in het noordwesten kon zich sterk maken en een beetje orde scheppen in de situatie. En de koning van dit land was Victor Emanuel.
Op 17 maart 1861 werd Victor Emanuel uitgeroepen tot koning.
Tegelijkertijd werd het onafhankelijk koninkrijk Italië uitgeroepen.
Met de hulp van Frankrijk werd Venetië bevrijd.
De situatie waarin Victor Emanuel regeerde was nogal hachelijk.
60% van de uitgaven werd besteed aan het aflossen van de staatsschuld en militaire zaken, maar langzamerhand werden de dingen beter.
Zo kwam ook in Italië de industrie op gang.
Victor Emanuel genoot veel vertrouwen.
Zijn naam als zogenaamde oprichter van één Italië hielp hem daarbij, maar zijn liberale beleid is de belangrijkste reden.
Hij stierf in 1878.
Bij de viering van het 50-jarige bestaan van het Italiaanse koninkrijk, in 1911 werd een enorm monument voor hem voltooid. De bouw van het monument heeft 26 jaar geduurd en het is dan ook een enorm geval.
Het staat aan het Piazza Venezia en is daar het belangrijkste gebouw.
De muren zijn opgetrokken uit marmer.
Maar het middelpunt van het monument is een enorm bronzen ruiterstandbeeld, 12 meter hoog, en met een gewicht van 50 ton.
In het midden van de trap staat het altaar des vaderlands, het graf van de onbekende soldaat, met dag en nacht twee schildwachten.
Alle buitentrappen zijn even lang.
De fonteinen aan de voet van het monument stellen links de Adriatische en rechts de Tyrrheense zee voor.
Rechts van het graf van de onbekende soldaat en het beeld van Roma is de overwinning van de vaderlandsliefde en links de overwinning van de arbeid uitgebeeld.
Helemaal bovenaan staat rechts het vierspan van de vrijheid en links het vierspan van de eenheid.
Niet alleen het kijken naar, maar ook het beklimmen van dit monument is zeer de moeite waard.
Het is zo hoog dat je een prachtig uitzicht hebt over Rome.

Trevifontein
De Trevifontein bevindt zich op een klein pleintje, de Piazza di Trevi.
Het is het eindpunt van het aquaduct Aqua Virgo, het kortste aquaduct van Rome.
Dit aquaduct heet zo naar een meisje dat als eerste de bron van het aquaduct aan een paar dorstige Romeinse soldaten heeft aangewezen; deze bron moet vlakbij Salone gelegen hebben, 22 kilometer van Rome vandaan.
Doordat het aquaduct niet zo heel erg lang is en doordat het voor het grootste gedeelte onder de grond loopt, was de fontein makkelijk te herstellen.
Paus Nicolaas V (1447-1455) liet, toen de waterleiding was hersteld, een eenvoudige fontein neerzetten op de plaats van de huidige Trevifontein.
Hij deed dit omdat hij rond 1447 Rome weer op de been probeerde te helpen, nadat het in verval was geraakt, doordat pausen lange tijd Rome de rug hadden toegekeerd door hun verblijf in Avignon van 1305-1377 en het westerse schisma van 1378-1417.
In de zeventiende eeuw heeft paus Urbanus VIII (1623-1644) deze fontein laten restaureren, waarvoor de Romeinen via accijns op de wijn moesten betalen.
In de zeventiende eeuw kwam er ook het plan om een geheel nieuwe fontein neer te zetten en in 1732, bijna een eeuw later, werd er gekozen voor het ontwerp van de architect Nicola (of Nicolò) Salvi.
Hij richtte het pleintje in als een theater met als decor de zeegod Oceanus op een schelp die voortgetrokken wordt door twee paarden begeleid door kleine zeegodjes.
Het ene paard is rustig afgebeeld en het andere paard steigert.
Dit kun je zien als elementen van de oceaan.
Links en rechts staan in nissen beelden van de Overvloed en de Gezondheid.
Boven op het monument zie je rechts een afbeelding van een maagd die een soldaat de plek van de bron aanwijst en links een afbeelding waarop te zien is dat de plannen voor de bouw van de fontein worden goedgekeurd.
De grootte van de fontein mag er ook wel zijn; de fontein is 26 meter hoog en 20 meter breed.
Nicola Salvi kreeg de opdracht tot het bouwen van de fontein van Clemens XII (1730-1740) en het zou dertig jaar duren, voordat hij af zou zijn.
Salvi zelf stierf, door het werk in de vochtige kelders, elf jaar voordat de fontein officieel in gebruik zou worden genomen.
Vanuit de Trevifontein worden vijftien grote en veertig kleine fonteinen van water voorzien. Het water van de Trevifontein staat bekend als het zoetste en het beste water van Rome.
Bij de toeristen staat het bekend om de muntjes die erin worden gegooid. De traditie wil dat wie met zijn rug naar de fontein toe gaat staan en over zijn linkerschouder een muntje gooit ooit nog een keer terugkomt in Rome.
Er zijn ook veel mensen die de Trevifontein kennen door de film La Dolce Vita, waarin Anita Ekberg in het water van de fontein baadde, dit kan je zelf niet doen, want dit is streng verboden.

Slecht een kleine greep van het aantal bezienswaardigheden welke Rome rijk is.
Toch nog maar eens kijken of er een goedkoop retourtje in de aanbieding is om nog eens door Rome te stappen.