Svolvaer

Een heel avontuur en dan doel ik niet alleen de ontmoeting met de orka's.
Op ongeveer 300 kilometer voorbij de poolcirkel ligt het vliegveld van Svolvaer.
Om hier te komen zijn er een aantal vluchten nodig, minimaal 3 stuks.
Vlak voor vertrek kreeg ik te horen dat de vlucht Amsterdam naar Oslo was geschrapt en dat daar de vluchten Amsterdam naar Kopenhagen en Kopenhagen naar Oslo voor in de plaats kwamen.
Het werden er dus 4.
Daar kwam nog bij dat de vlucht Kopenhagen naar Oslo was overboekt en dat de Bodo naar Svolvaer werd geschrapt, daarvoor kwam in de plaats Bodo naar Leknes.
Vanaf Leknes moest er nog een bustochtje van meer dan een uur naar Svolvaer worden gemaakt.
Ook de terugtocht verliep niet vlekkenloos.
De vlucht Svolvaer naar Bodo was vertraagd vanwege technische problemen met het vliegtuig waardoor de aansluiting Bodo naar Trondheim niet meer werd gehaald.
Op het vliegveld van Bodo 2 uur moeten wachten eer ik met een ander toestel naar Trondheim kon vliegen om vanaf daar vandaan weer naar Amsterdam tegaan met een tussenstop in Oslo.
Maar goed, het doel was om orca's te vinden waar de Noord Atlantische Oceaan middels de Noorse zee overgaat in de Arctische Oceaan, en dat is gelukt.

Svolvaer
Al is Kabelvag het historische centrum van de Lofoten toch wordt Svolvaer beschouwd als de hoofdstad van de eilandengroep.
Svolvaer verwierf pas in 1996 het statuut van stad.
Het symbool van de stad is de 569 meter hoge Svolværgeita, de pas in 1910 voor het eerst beklommen "Geitenberg" met zijn twee opmerkelijke hoorns die slechts 1.5 m uit elkaar staan.
Alles in deze stad met 4100 inwoners draait rond de visvangst, in het bijzonder de kabeljauw en haringvangst die zijn hoogtepunt heeft tijdens de periode van november tot februari.
Voornamelijk in Tysfjord houden de haringen zich op en daar zijn dan weer de orca's naar op zoek en ik zocht de orca's dus vanuit Svovaer de boot genomen richting Tysford.
Op www.tysfjord-turistsenter.no de boot geboekt, op deze website vindt je ook veel informatie over diverse aktiviteiten op de Lofoten.

Met een kleine, maar wel een zeer snelle boot op zoek naar de orka's, je hebt namelijk maar weinig tijd in november omdat het vrij rap donker wordt.
Na ruim 2 uur varen was het dan zover, de orka's staken hun kop boven water en samen met de laag hangende zon was dit een schitterd schouwspel, helemaal mooi werd het toen ook de zeearenden zich kwamen tonen.

Orka's leven in groepsverband, genaamd een "troep".
Een troep kan uit 2 tot 90 orka's bestaan, waarin het oudste vrouwtje de leiding heeft.
In een kleine troep zijn de orka's meestal een familie met één volwassen mannetje, twee of drie vrouwtjes en een aantal jonkies.
Grote troepen hebben drie of vier volwassen mannetjes, met ieder een paar vrouwtjes en hun jongen.
Deze groepen komen soms samen, en kunnen zo een troep van veertig dieren vormen.
Orka's zijn gemakkelijk te herkennen: ze zijn zwart bovenaan, wit onderaan en hebben een witte vlek net boven het oog.
Iedere orka heeft zijn eigen unieke patroon, dat net iets afwijkt van andere orka's, waardoor voor een geoefend oog herkenning en identificatie mogelijk wordt.
Orka's slapen niet, ze moeten immers naar het oppervlak komen om adem te halen.
Ze rusten uit door de twee hersenhelften om de beurt uit te laten rusten.

Na de lange en zeer moeizaam verlopen reis was het uiteindelijke doel; het zien van de orka's, meer dan de moeite waard.
Maar voorlopig heb ik het wel gehad met de kou, de verschrikkelijke hoge prijzen van het bier, en Scandinavian Airlines